Zaostrzenie przewlekłego zapalenia przyzębia
Powolne zapalenie w kanałach korzeniowych i więzadłach zęba nazywa się przewlekłym zapaleniem ozębnej. W zależności od charakteru odrodzenia otaczających tkanek choroba ta ma 3 typy - granulację, włóknistą i ziarniniakową. Zaostrzenie przewlekłego zapalenia przyzębia jest prawie takie samo dla wszystkich postaci patologii, a objawy kliniczne wskazują, że okres nawrotu przypomina ostry proces zapalny.
Objawy przewlekłego zapalenia ozębnej w ostrej fazie
We wczesnych stadiach zapalenia kanału korzeniowego prawie nie występują wyraźne oznaki choroby. Od czasu do czasu dotknięty obszar przypomina o słabym zespole bólowym, głównie podczas przyjmowania pokarmów stałych, które należy żuć.
Silne zaostrzenie przewlekłego ziarniniakowego i włóknistego zapalenia ozębnej, a także granulacyjnej postaci patologii, przebiega w całkowicie identyczny sposób. Na tym etapie pacjenci stomatolodzy skarżą się na następujące objawy:
- silny obrzęk sąsiadujących tkanek i dziąseł;
- silny ból podczas gryzienia na sprawczy ząb;
- obrzęk tkanek miękkich twarzy w obszarze zapalnym;
- namacalna ruchliwość zęba w kierunku językowo-policzkowym;
- zaczerwienienie dziąseł w pobliżu dotkniętego obszaru;
- tkliwość tkliwość podczas badania palpacyjnego i ciśnienia;
- przetoki (przez przejście) na dziąśle w pobliżu korzeni zapalnego zęba.
Podczas badania zwykle stwierdza się, że wcześniej odnotowywano okresowe bóle, które można było łatwo wyeliminować za pomocą środków przeciwbólowych i niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Leczenie przewlekłego zapalenia ozębnej w ostrej fazie
Zachowawcza terapia patologiczna jest przeprowadzana identycznie jak w leczeniu ostrego zapalenia przyzębia:
- otwarcie kanałów korzeniowych;
- utrzymanie odpływu wysięku;
- drenaż zapalnych jam;
- antyseptyczne leczenie kanałowe;
- wprowadzenie znieczulenia;
- terapia przeciwbakteryjna;
- fluktuacja;
- narażenie na UHF;
- elektroforeza.
Po usunięciu zaostrzenia, dotknięty ząb jest zwykle wypełniony.
Niestety, przewlekłe zapalenie ozębnej często prowadzi do nieodwracalnych zmian w tkankach miękkich i kostnych, ich ciężkiej destrukcji. Choroba uważana za najczęstszą przyczynę ekstrakcji zęba wraz z korzeniami. Dlatego często konieczne jest stosowanie chirurgicznych metod leczenia:
- replantacja;
- resekcja wierzchołka korzenia ;
- transplantacja;
- amputacja korzenia zęba;
- hemisekcja.