Piękno i zdrowie Zdrowie kobiet

Kardiomiopatia dezormonalna

Hormonalne niepowodzenia nie mogą całkowicie przejść do organizmu. Jednym z przejawów problemu jest kardiomiopatia dyshormonal. Choroba ta jest związana z zaburzeniami czynności serca. Najczęściej diagnozuje się ją u kobiet. Objawy tego problemu są podobne do objawów wielu innych chorób układu sercowo-naczyniowego, ale zasady leczenia różnią się od tradycyjnych metod.

Przyczyny i objawy kardiomiopatii zaburzeniowej

U kobiet kardiomiopatia dysgormonalna rozwija się najczęściej na tle menopauzy lub stanu przedmenopauzalnego. Stąd jego alternatywna nazwa to kardiomiopatia klimakteryjna. Ponadto pojawienie się objawów choroby może przyczyniać się do przyjmowania leków hormonalnych.

Choroba charakteryzuje się funkcjonalnymi i strukturalnymi zmianami w mięśniu sercowym. Krótko mówiąc, z powodu braku hormonów płciowych mięśnie serca przestają działać normalnie.

Główne objawy kardiomiopatii, rozwijające się wraz z menopauzą, są następujące:

  • ból w sercu;
  • arytmia;
  • nerwowość;
  • zwiększone pocenie;
  • szum w uszach ;
  • drażliwość;
  • uczucie braku powietrza;
  • częste skoki ciśnienia krwi;
  • ciepło w twarzy i górnej części tułowia;
  • zawroty głowy.

Objawy kardiomiopatii tyreotoksycznej, choroby rozwijającej się na tle nadmiernej podaży hormonów tarczycy, są nieco inne i wyglądają tak:

  • ciągłe napięcie;
  • rozproszenie;
  • bezsenność;
  • tachykardia;
  • częste bóle głowy;
  • suchość w ustach;
  • utrata wydajności;
  • dusznica bolesna.

Leczenie kardiomiopatii dyshormonal

W kardiomiopatii dyshormonalnej pacjenci są głównie przepisywani na leki. Jako środek znieczulający zaleca się:

  • Walerian;
  • Corvalol;
  • mięta lub melisa;
  • Anaprilin;
  • Verapamil

Większość pacjentów musi mieć przypisane korektory metaboliczne:

  • Riboksyna;
  • Objawy kardiomiopatii dyshormonalnejEssentiale ;
  • ATP;
  • Mildronate;
  • Actovegin.

Wsparcie psychologiczne jest bardzo ważne w kardiomiopatii klimakterycznej. Specjaliści powinni wyjaśnić pacjentowi, że diagnoza nie stanowi zagrożenia dla jego życia. Co więcej, ta postać kardiomiopatii jest uważana za normalną reakcję na zmiany hormonalne zachodzące w organizmie. A gdy tylko zmiany endokrynologiczne zatrzymają się w organizmie, dysmormalna kardiomiopatia zniknie sama.