Błonica - objawy, przyczyny choroby, zapobieganie i leczenie
Ponad sto lat temu naukowcy po raz pierwszy zapoznali się z koncepcją błonicy i od tego momentu odkryli już przyczyny, objawy, zapobieganie i leczenie tej choroby. Gdy dana osoba ma gorączkę, temperatura wzrasta, zapalenie i jasnoszara powłoka występują w miejscu przenikania odpowiedniej bakterii (pręta) do organizmu. Często przebieg choroby ma poważne konsekwencje dla serca, naczyń krwionośnych i układu nerwowego.
Objawy, przyczyny, leczenie i zapobieganie błonicy
Warunkowo objawy choroby dzielą się na: zapalenie w miejscu infekcji i zatrucia. Zapalenie błon śluzowych można wykryć za pomocą następujących cech:
- zaczerwienienie;
- łaskotać, ból gardła stały i połknięty;
- chrypka nosowa;
- kaszel
Szare filmy w miejscu infekcji zaczynają pojawiać się drugiego dnia. Kiedy są rozdzielone, tkanki krwawią. Po pewnym czasie zostają ponownie uformowani. Jeśli choroba przebiega w ciężkiej postaci, rozpoczyna się obrzęk otaczających tkanek, aż do szyi i obojczyków.
Mnożenie bakterii wytwarza specjalną substancję, która powoduje objawy zatrucia:
- złe samopoczucie i słabość ciała;
- podwyższona temperatura;
- ból głowy;
- przyspieszone bicie serca i oddychanie;
- senność.
To właśnie odurzenie uważane jest za najbardziej niebezpieczne, ponieważ powoduje komplikacje aż do śmiertelnego wyniku.
Leczenie jest wyznaczane na podstawie przyczyn i objawów błonicy. Mogą być różne:
- Infekcja ze źródła infekcji - może być chora, a po prostu nosicielami bakterii. Sam proces występuje podczas komunikacji lub używania wspólnych obiektów.
- W przypadku wyzdrowienia, chociaż pojawia się odporność, nie trwa długo. Dlatego istnieje duże prawdopodobieństwo ponownego zakażenia.
- Specjalna szczepionka nie chroni przed bakteriami - ułatwia przepływ błonicy bez żadnych komplikacji.
Najpopularniejszym sposobem zapobiegania jest szczepienie DPT, które należy przyjmować co dziesięć lat.
Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby:
- infekcje wirusowe, takie jak grypa lub wirus ARVI ;
- przewlekłe choroby nosogardła i okolicznych narządów.
Metody leczenia błoniczy
Leczenie tej choroby odbywa się w oddziale szpitalnym dla zakażonych. Długość pobytu pacjenta w klinice zależy bezpośrednio od ciężkości schorzenia. Zasadniczo błonicę leczy się przez podawanie specjalnej surowicy neutralizującej toksyny. Dawkowanie i liczba iniekcji zależy od ciężkości i różnorodności choroby. W toksycznej postaci błonicy przepisuje się leczenie antybiotykami. Najczęściej stosowane leki na bazie penicyliny, erytromycyny i cefalosporyny.
Jeśli narządy oddechowe zostały bezpośrednio dotknięte, ważne jest częstsze wietrzenie w oddziale, dodatkowo nawilżanie powietrza, a pacjentowi wykonywanie inhalacji za pomocą specjalnych środków.
Kiedy sytuacja się pogarsza, eufilina, salemtyki i leki przeciwhistaminowe są często przepisywane. Wraz z rozwojem niedotlenienia jest konieczne 
szczególne leczenie błonicy. Na przykład często sugerowana jest dodatkowa wentylacja za pomocą tlenu. Ta procedura jest wykonywana przez cewniki nosowe.
Wyładowanie pacjenta odbywa się dopiero po całkowitym wyzdrowieniu. Przed opuszczeniem pacjent musi przejść testy na obecność bakterii na błonie śluzowej, ponadto, dwa razy. Pierwsze testy przeprowadza się tylko trzy dni po odstawieniu antybiotyków. A drugi - za dwa dni. Następnie osoba zostaje zarejestrowana i powinna być obserwowana przez specjalistów przez kolejne trzy miesiące.