Kriokonserwacja zarodków jest metodą, która pozwala zachować ich żywotność przez kilka lat z możliwością dzielenia po rozmrożeniu. Procedura kriokonserwacja wytwarzane przez traktowanie zarodków ciekłym azotem. W naszym artykule rozważymy cechy procedury zamrażania, ich rodzaje, a także specyfikę transferu zarodków kriogenicznych do macicy podczas zapłodnienie in vitro .
Istnieją 2 metody zamrażania zarodków: witryfikacja i "powolne zamrażanie". Technologia "powolnego zamrażania" jest przestarzała i przestała być stosowana w wielu klinikach. Polega na przeniesieniu zamrożonych zarodków do słomy z krioprotektantem, a następnie zamrożeniu wody. Zamrażanie zarodka chroni go przed lodem, ale może prowadzić do jego odwodnienia. Zmniejsza to liczbę zarodków, które mogą nie tylko przeżyć, ale także zachowują zdolność dzielenia i różnicowania.
Witryfikacja zarodków jest bardziej nowoczesną techniką polegającą na przetwarzaniu ich ciekłym azotem, a zawarta w nich woda zamienia się w galaretę.
Sprzęt do kriokonserwacji jest dość drogi, szczególnie ten używany do "powolnego zamrażania". Okres trwałości zamrożonych zarodków nie powinien przekraczać 5 lat.
Zarodek pochodzący z zimna musi zostać przygotowany przed umieszczeniem w macicy. W tym celu rozmrożono je w temperaturze pokojowej i potraktowano specjalnym roztworem, który pomoże zarodkowi zachować jego właściwości. Przenoszenie rozmrożonych zarodków odbywa się za pomocą specjalnego cewnika, który wprowadza się przez kanał szyjkowy do jamy macicy. Powikłaniem przeniesienia kriokonserwowanych zarodków może być śmierć embrionów, które mogą umrzeć w wyniku zmian temperatury. Ciąża wynikająca z przesadzania zamrożonych zarodków przebiega w ten sam sposób jak naturalna ciąża i nie prowadzi do rozwoju anomalii u płodu.
Przeanalizowaliśmy istniejące technologie zamrożenia zarodków, a także procedurę ponownego sadzenia zamrożonych zarodków. Kriokonserwacja zarodków umożliwia ponowne nasadzanie w przypadku braku ciąży po pierwszej procedurze.