Serce wykonuje w ciele rolę pompy, która nieustannie pompuje krew. W przypadku osłabienia mięśni, przepływ krwi ulega spowolnieniu i rozwija się zastoinowa niewydolność serca. Choroba ta jest charakterystyczna głównie dla osób starszych i zwykle wiąże się z innymi zaburzeniami serca.
Przytłaczająca większość osób z rozpoznaną diagnozą ma wrodzone predyspozycje - chorobę serca. Przejawia się w postaci nierównomiernej (zbyt szybkiej lub przeciwnie, powolnej) częstotliwości skurczów narządu. Z biegiem czasu znacznie osłabia to mięsień sercowy i prowadzi do niepowodzenia.
Ponadto wśród głównych przyczyn choroby są:
Charakterystyczne cechy badanej choroby:
Rozpoznanie choroby polega na ocenie powyższych objawów. Kryteria są klasyfikowane na duże i małe gatunki.
Pierwsza grupa obejmuje wartość ciśnienia żylnego, prędkość przepływu krwi, obecność duszności i świszczącego oddechu w płucach, obrzęk.
W drugiej grupie są takie wskaźniki jak ortopnea, kaszel w nocy, tachykardia zatokowa, wzrost wielkości wątroby, zmniejszenie objętości płuc o co najmniej jedną trzecią.
Leczenie choroby polega na przyjmowaniu leków i przestrzeganiu ogólnych zaleceń lekarza.
Leki są przepisywane w celu zwiększenia przepływu krwi i funkcjonalnej pracy serca, nazywane są one glikozydami. Ponadto, w celu wyeliminowania obrzęków stosuje się diuretyki i naturalne preparaty moczopędne, na przykład preparaty ziołowe i herbaty ziołowe. Dodatkowo, aby zapobiec utracie znacznej części potasu w moczu, stosuje się leki, które zapobiegają usuwaniu soli z organizmu (Veroshpiron).
Środki nielecznicze obejmują: