Operacja usunięcia łechtaczki u wielu osób związana jest z krwiożerczymi rytuałami infibulacji, które wciąż odbywają się w krajach Afryki Północnej i Ameryki Łacińskiej. Zgodnie z religijnymi kanonami i tradycjami kobiety dobrowolnie przyciągają siebie i swoje pomniejsze córki, pozbawiając je w ten sposób wszystkich swoich prostych radości ludzkich na zawsze, nie zastanawiając się nawet nad tym, na jakie problemy może się stać taki akt. Ale wieloletnie doświadczenie pokazuje, a badania naukowe potwierdzają, że usunięcie łechtaczka, dokonane w warunkach całkowitego braku warunków sanitarnych to nie tylko nieznośny ból, który stanie się psychiczną traumą życia, a także przewlekłe infekcje, torbiele, ropnie, ciężki stan psycho-emocjonalny.
Oczywiście dla osoby rozsądnej i cywilizowanej trudno jest realistycznie ocenić konsekwencje clitorektomii, aby potraktować tę procedurę jako przejaw tradycji kulturowej.
Niemniej jednak operacja usunięcia łechtaczki jest przeprowadzana do dnia dzisiejszego w krajach dość rozwiniętych. Co popycha kobiety do tak dwuznacznego działania? Pierwszym powodem, dla którego kobiety szukają pomocy od chirurga, jest przerost łechtaczki. Ostatnio jednak takie usługi zostały odmówione pacjentom, kierując je do badania endokrynologa, powołując się na to w wyniku zaburzeń endokrynologicznych, które są rozwiązywane za pomocą leków.
Całkiem inna sprawa - usunięcie kaptura łechtaczki. Ponieważ z kilku powodów łechtaczka może znajdować się pod dużą fałdą skóry lub blizną pourazową, co z kolei uniemożliwia uzyskanie orgazmu i przyjemności z seksu. Operację usunięcia łechtaczki wykonuje się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Po zakończeniu zabiegu kobieta jest zszyta, co ostatecznie rozpuszcza się. Po trzech tygodniach rehabilitacji kobieta może powrócić do normalnego życia.
Przeciwwskazania do klitororektomii (częściowe obrzezanie fałdu skórnego) mogą być chorobami narządów wewnętrznych w ostrym stadium i obecnością infekcji narządów płciowych.