Dzieci niepełnosprawne

Dzieci niepełnosprawne lub, mówiąc prościej, niepełnosprawne - to specyficzna grupa, która wymaga szczególnej uwagi i podejścia do edukacji.

Spróbujmy dowiedzieć się, jaka kategoria populacji dzieci. Tak więc definicja "dzieci niepełnosprawnych" oznacza, że ​​dziecko ma tymczasowe lub trwałe odchylenie w rozwoju fizycznym lub umysłowym. Jednocześnie istnieje potrzeba stworzenia specjalnych warunków dla szkolenia i edukacji. Do tej grupy należą zarówno dzieci niepełnosprawne, jak i te, które nie są uznane za niepełnosprawne, ale w obecności osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z główną klasyfikacją, dzieci niepełnosprawne dzielą się na następujące kategorie:

• niedosłyszące;
• z dysfunkcją mowy;
• z patologią układu mięśniowo-szkieletowego;
• z problemami rozwoju umysłowego, upośledzeniem umysłowym;
• z zaburzeniami zachowania i zaburzeniami komunikacji;
• dzieci z złożonymi, złożonymi zaburzeniami rozwojowymi.

Charakterystyka dzieci niepełnosprawnych zależy od wielu wskaźników, których decydująca jest sama wada. W końcu to zależy od niego dalszych praktycznych czynności jednostki.

Dla każdej kategorii dzieci z HIA udostępniane są specjalne programy szkolenia korekcyjnego. W wyniku takich programów dziecko może całkowicie pozbyć się swojej wady, a przynajmniej wygładzić jej objawy i opracować mechanizmy adaptacyjnej adaptacji.

Na rozwój dziecka bezpośrednio wpływa rodzaj naruszenia, stopień przejawiania się jego manifestacji, czas ujawnienia się defektu, warunki otoczenia, społeczne i pedagogiczne środowisko życia. Praca z dziećmi niepełnosprawnymi wymaga ciężkiej pracy. W końcu takie dziecko musi zwracać o wiele więcej uwagi, niż bez zakłócania rozwoju. Przy każdym wariancie defektów jest wybierany inny program treningowy. Ale ogólnie ich główne aspekty są takie same.

Podstawowe zasady nauczania dzieci niepełnosprawnych znajdują się poniżej:

1. Motywacja - należy wzbudzić zainteresowanie dziecka na świecie i proces edukacyjny.
2. Rozwój - ważne jest stworzenie jednego procesu współpracy i wspólnych działań.
3. Interakcja budowlana, pomoc w dostosowaniu się do warunków otaczającego świata.
4. Zasada bezpieczeństwa psychicznego.

Na początkowym etapie edukacji ważne jest generowanie zainteresowania, gotowości i umiejętności współpracy z nauczycielem, umiejętności wykonywania zadań. Celem szkolenia w liceum będzie już kształtowanie postawy moralnej, ideologicznej i obywatelskiej, a także - identyfikowanie zdolności twórczych. W wyniku przeszkolenia dzieci niepełnosprawnych, naruszenia jednego z analizatorów zostają zastąpione przez silniejszą i bardziej wrażliwą pracę innych. Dobrym tego przykładem jest to, w jaki sposób aktywowane są mechanizmy kompensacyjne u dziecka z wadami wzroku i intensywnie rozwija się zmysł dotyku, słuchu i węchu.

Warto zwrócić uwagę na znaczenie edukacji rodzinnej dzieci niepełnosprawnych, ponieważ w kręgu krewnych stanowi dużą część życia dziecka. Ukierunkowane działania rodziców mogą znacząco wpłynąć na jego życie. W końcu, jeśli wiedzą dokładnie, co chcą osiągnąć, możemy liczyć na sukces. W rodzinie proces stania się dzieckiem, jako część społeczeństwa, kształtowanie wartości społecznych i umiejętności komunikacyjnych. Należy pamiętać, że sytuacje konfliktowe i wszelkie przejawy agresji doprowadzą do przeciwnego wyniku i bardzo negatywnie wpłyną na już i tak wątłą psychikę dziecka. Tak więc rodzina odgrywa ważną rolę w rozwój osobisty .

• ← Dzieci z zaburzeniami słuchu
• Dzieci niepełnosprawne - co to jest? →