Zespół nadpobudliwości - objawy, skutki i metody leczenia

Heinrich Hoffman, lekarz i autor książek zajmujących się problematyką psychiatrii w 1845 r., Po raz pierwszy opisał syndrom nadpobudliwości ruchowej, oglądając swojego trzyletniego syna, napisał tom wierszy o dzieciach i ich zachowaniu "Opowieść o niespokojnym Filipie", gdzie chłopiec z dokładne objawy ADHD.

Czym jest nadaktywność?

W drugiej połowie XX wieku lekarze przypisywali nadaktywność gwałceniu pewnych funkcji mózgu i uważali ją za patologię, ale pod koniec wieku zespół nadruchliwości ruchowej Wyizolowany w niezależną chorobę, wskazującą jej objawy i wskazującą sposoby leczenia. Z reguły ten dyskomfort przejawia się u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, jego objawami są niezdolność dziecka do koncentrowania się na temacie, niezdolność do kontrolowania swoich działań.

Czy nadaktywność jest zaburzeniem psychicznym?

Czy lekarze i psycholodzy mają poważne różnice dotyczące tego, czy nadaktywność jest chorobą, czy nie? Niektórzy uważają, że brak uwagi u dzieci jest poważnym problemem, a rodzice muszą zwracać szczególną uwagę na dziecko, zwłaszcza jeśli pojawiają się objawy choroby, ponieważ bezwzględna niemożność skupienia się na zabawkach, książkach i mowie dorosłego najprawdopodobniej opóźni całkowite problemy rozwojowe z psychiką i mową. ADHD może być również objawem niektórych chorób związanych z dysfunkcją mózgu.

Inni lekarze uważają, że nadpobudliwość jest normalną reakcją organizmu dziecka na coraz szybsze tempo współczesnego życia i nie ma potrzeby wypychania dziecka lekami nootropowymi i innymi silnymi lekami, które hamują aktywność ruchową. Tacy wielcy ludzie, jak Mozart i Einstein, ze wszystkich względów również cierpieli z powodu braku uwagi, co nie przeszkadzało im pozostawić ich w historii. Najprawdopodobniej prawda, jak zawsze, gdzieś pośrodku, a osoba z objawami ADHD może mieć zarówno zaburzenia czynności mózgu, jak i zwykłe objawy temperamentu.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dorosłych

Amsterdamska psychiatra Sandra Kooij zdiagnozowała zespół nadpobudliwości dorosłych. Okazuje się, że to się dzieje. Człowiek może przeżyć całe życie bez odgadywania, co jest z nim nie tak, ale zaczyna podejrzewać, że jest obłąkany i nie ma ADHD. Sandra Cooege zauważa, że mózg ludzi z deficytem uwagi nie działa tak jak inni. Wytwarza niewielką ilość dopaminy, co oznacza, że osoba ta nieustannie znajduje się w niespokojnym stanie, nawet nie zauważając jej.

ADHD w objawach dorosłych

Dorośli w wieku powyżej pięćdziesięciu lat są najbardziej dotknięci przez ADHD. Objawy, które mają, są następujące: zapominają o wszystkim, stają się coraz bardziej rozproszone, a im trudniej jest skoncentrować ich uwagę. Oczywiście to ich niepokój, co dodatkowo zwiększa ADHD. Wizyta u lekarza i diagnoza często przynoszą ulgę osobom starszym - podejrzewają, że mają demencję starczą, ale w rzeczywistości mają tylko zaburzenie niedoboru uwagi, które można leczyć medycznie.

Zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci

W rzeczywistości diagnozę ADHD najczęściej podaje się dzieciom. Przyczyny, które powodują rozwój tej choroby u dzieci mogą pojawić się jeszcze przed ich urodzeniem:

przedłużona toksyna i zwiększone ciśnienie ciężarnej matki;
długa lub bardzo szybka dostawa;
złe nawyki przyszłej matki, niezdrowy styl życia, ciężka praca;
niewydolność oddechowa, rejestrowana podczas rozwoju wewnątrzmacicznego niemowlęcia.

Nadaktywność dziecięca jest problemem dla rodziców i innych osób. Ten dzieciak jest w ciągłym ruchu, może bez końca pędzić, wziąć w ustach łyżkę zupy, a następnie ucieka na zabawki, wraca, bierze jabłko ze stołu i biegnie na ulicę. Działania te nie są wcale brakiem dyscypliny, jak sądzą obserwatorzy. Właśnie powstały centra wzbudzenia w mózgu, a ośrodki zahamowania - nie. Nie ma sensu przeklinać i karać miękiszu - będzie płakał, szczerze obiecuje poprawić, ale nie można tego zrobić wyłącznie fizycznie, więc powinieneś pokazać się specjalistom.

Zespół nadpobudliwości u dzieci - objawy

Jak można podejrzewać rodziców i opiekunów o zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci? Oznakami deficytu uwagi mogą być następujące wskaźniki:

dziecko nie może się skoncentrować na niczym;
sekwencja działań w rozwiązywaniu problemów jest dla niego trudna;
on jest ciągle rozproszony;
źle przełącza się z jednego rodzaju zadań do drugiego;
stale coś traci;
on zapomina rzeczy i wydarzenia.

Objawami nadpobudliwości mogą być:

dziecko nie kontroluje swoich emocji i impulsów, przerywa inne;
zmienny nastrój: śmiech - płacz;
jest w ciągłym ruchu;
nie jest w stanie wziąć pod uwagę jej negatywnego doświadczenia.

W ostatnich latach odnotowano nowe objawy ADHD u dzieci:

percepcja listów następuje w formie lustrzanej;
podczas czytania dziecko traci linie, jego spojrzenie ześlizguje się;
odsuwając dziecko od rzeczywistości na jakiś czas - nie pamięta, co się stało.

Jak leczyć ADHD?

Ponieważ ADHD jest oficjalnie chorobą, należy ją leczyć. W tym samym czasie nie ma ogólnego podejścia do recept lekarskich dla lekarzy. Najczęstsze leczenie osób z ADHD to:

Leki pobudzające mózg, poprawiające jego ukrwienie - "Fokalin", "Dexedrine" i "Adderal", których dawkowanie nie powinno przekraczać 10 mg na dobę, aby zapobiec przedawkowaniu.
Jeśli rodzice boją się takich wizyt, możesz spróbować zastosować łagodniejsze metody leczenia: napisać dziecko do basenu - woda uspokaja system nerwowy.
Aktywność motoryczną można wykorzystywać "w celach pokojowych" - piłka nożna, taniec i wszelkie działania, które obejmują wiele ruchów, są odpowiednie.
Zioła, które mają działanie uspokajające, odegrają ważną rolę w leczeniu zespołu nadpobudliwości.

Wywar oparty na korzeniu anielicy

Składniki:

korzeń arcydzięgla - 5 g;
woda - 200 ml.

Gotowanie

5 g rozdrobnionego składnika zalać 200 ml wrzącej wody i nalegać na pół godziny.
Używaj 2 łyżek 3 razy dziennie przez tydzień.

Wywar z Hypericum