W nowoczesnym leczeniu i diagnozowaniu chorób zwyrodnieniowych układu mięśniowo-szkieletowego często zaleca się zabiegi takie jak artroskopia stawu kolanowego - co to jest i jakie jest zainteresowanie wszystkich pacjentów. Ponadto pojawia się wiele dodatkowych pytań dotyczących techniki wykonywania manipulacji, ryzyka powikłań, potrzeby rehabilitacji.
Ta metoda badań jest rodzajem endoskopowej interwencji chirurgicznej. Artroskopia diagnostyczna polega na tym, że lekarz wykonuje jedno małe nacięcie (około 4-5 mm), przez które najpierw wprowadza się płyn irygacyjny niezbędny do poprawy widzialności i delimitacji części składowych stawu. Następnie włożona jest mikroskopijna kamera światłowodowa, która przesyła obraz w powiększonej skali do ekranu komputera. Jeśli konieczne jest obejrzenie innych części złącza, można wykonać dodatkowe nacięcia.
Warto zauważyć, że w ostatnich latach artroskopię coraz częściej stosowano w diagnostyce, preferując rezonans magnetyczny.
Opisana procedura chirurgiczna jest wskazana w przypadku takich problemów:
Istotą operacji jest wykonanie 2 cięć o długości od 4 do 6 mm. Jeden z nich wprowadza artroskop (aparat fotograficzny) z możliwością zwiększenia obrazu do 60 razy. Drugie nacięcie służy do dostępu do mikroskopowych narzędzi chirurgicznych ze specjalnego stopu. W artroskopii więzadeł stawu kolanowego wprowadza się również implant złożony z tkanki samego pacjenta lub dawcy. Po pełnej odbudowie uszkodzonych obszarów, rozwiązuje się.
Taka operacja chirurgiczna jest minimalnie inwazyjna, praktycznie bezkrwawa, zakłada krótki okres rehabilitacji i pobytu w szpitalu (zwykle 2-3 dni).
Pomimo wysokiego poziomu bezpieczeństwa prezentowanej techniki, ma ona pewne konsekwencje, które mogą powstać zarówno podczas samej operacji, jak i po jej wdrożeniu.
Powszechne powikłania w interwencji chirurgicznej:
Podobne konsekwencje występują bardzo rzadko, mniej niż 0,005% wszystkich przypadków.
Powikłania po artroskopii stawu kolanowego:
Problemy te nie są często spotykane w praktyce medycznej (mniej niż 0,5% przypadków), ale ich rozwiązanie może wymagać powtórnej operacji, płukania stawów, nakłucia, infiltracji wewnętrznej lub specyficznej terapii, w tym przyjmowania leków przeciwbakteryjnych, hormonów glikokortykosteroidowych. Obecność poważnych komplikacji oznacza także wydłużenie okresu rehabilitacji do 18-24 miesięcy.