Wąglik - przyczyny, objawy i właściwe leczenie

Choroba zakaźna Wąglik jest znany od starożytności. Obecnie nie ma ona, tak jak poprzednio, epidemiologicznego charakteru i znajduje się szczególnie w pojedynczych przypadkach. Na przykład w Rosji od 15 do 50 przypadków choroby odnotowuje się rocznie, co jest 350 razy mniejsze w porównaniu z początkiem XIX wieku.

Co to jest wąglik?

Wąglik u ludzi jest chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterie (Bacillus anthracis) i występuje głównie w postaci skóry, gdy na skórze powstają karbony. Rzadziej choroba ta występuje w postaci infekcji płucnej lub jelitowej z posocznicą. Wysoka śmiertelność tej choroby jest wyższa w formach płucnych i jelitowych i może osiągnąć 90%. Widok skóry jest podatny na udane leczenie, ale w przypadku jej braku śmiertelność wynosi 5-10%

Czynnik sprawczy wąglika

Czynnikami sprawczymi wąglika są bakterie - prątki wąglika, które są odporne na zmiany w środowisku zewnętrznym i mogą występować w postaci zarodników w skórach zwierząt lub w glebie przez dziesięciolecia. Jeśli weźmiemy pod uwagę bardziej szczegółowo, B. Anthracis - duże pręciki, o długości do 10 mikronów i średnicy do 1,5 mikrona, powodują Wąglik. Znajdowane w rozmazach częściej występują w postaci łańcuchów lub w parach.

Wąglik - sposoby zakażenia

Głównym źródłem zakażenia są zarażone zwierzęta roślinożerne (bydło, kozy, konie, wielbłądy, owce) i świnie. Zainfekowane zwierzęta wydzielają prątki przez rany, mocz i kał. Istnieje pewna klasyfikacja przenoszenia patogenów.

1. Jedzenie Występuje po zjedzeniu skażonego mięsa, nabiału i produktów mlecznych.
2. Kontakt. Grupa ryzyka to pracownicy, którzy są w bliskim kontakcie ze zwierzętami. Nadal można zarazić się wąglikiem i poprzez kontakt ze skórami martwych zwierząt (wiadomo, że pałeczka wąglika może żyć przez dziesięć lat w skórze lub w glebie).
3. Pył powietrza. Infekcja wąglika odbywa się przez błony śluzowe dróg oddechowych. Pracownicy ze skóry są zagrożeni.

Wąglik - objawy ludzkie

Symptomatologia tej niebezpiecznej choroby zależy w dużej mierze od postaci wąglika. Współczesna klasyfikacja rozróżnia dwie formy kliniczne, które omówimy bardziej szczegółowo poniżej:

• skóra;
• uogólniony.

Jednak uogólniona forma składa się z trzech typów, a objawy każdej z form mają kardynalne różnice:

• płucny;
• jelitowy;
• septyczny.

Skórna postać wąglika

W tej postaci choroby pierwsze objawy mogą pojawić się następnego dnia po wystąpieniu przetrwalnika wąglika, ale zdarzają się przypadki, gdy nie obserwowano żadnych objawów aktywności przetrwalników przez dwa tygodnie. W początkowym stadium wąglika skóry przypomina odczucia po ukąszeniu komara, ale pojawiają się kolejne objawy takie jak:

• ból i swędzenie;
• pojawienie się pęcherzyków, które później przekształcają się w czarne owrzodzenia i towarzyszy im obrzęk;
• wzrost temperatury;
• brak apetytu;
• gorączkowe warunki;
• bóle głowy;
• obrzęk węzłów chłonnych .

Po powstaniu owrzodzenia po 5-6 dniach jego dno opada, a pęcherzyki z bezbarwną zawartością stają się widoczne wzdłuż krawędzi. Kiedy owrzodzenie osiągnie rozmiar od 8 do 15 milimetrów, staje się wąglikiem wąglika. Dzięki terminowemu i właściwemu leczeniu w miejscu owrzodzenia tworzą się strupy, które odpadają po kilku tygodniach, ale okres powrotu do zdrowia może być dłuższy.

Wąglik płucny

Wątroba w postaci płucnej jest bolesna i niesie poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet dla życia ludzkiego. W infekologii występują dwa etapy w przebiegu tej choroby w postaci płucnej:

1. Pierwszy może trwać do dwóch tygodni.
2. Drugi pojawia się nagle.

Wąglik, którego objawom na początkowym etapie postaci płucnej może towarzyszyć jedynie dyskomfort w okolicy klatki piersiowej. W przyszłości stan pacjenta pogarsza się zauważalnie i pojawia się:

• silny duszność ;
• wzrost temperatury ciała (często do krytycznych wskaźników);
• sinica skóry;
• zespół zatrucia;
• dreszcze;
• tachypnea.

Z biegiem czasu bóle w klatce piersiowej nasilają się i stają się podobne do zespołu bólu po zawale. Zapalone węzły chłonne, rosnący kaszel na krwawą plwocinę. Jeśli nie rozpoczniesz terminowego leczenia tej postaci choroby, może to być śmiertelne. Procent śmiertelności w zaniedbanej postaci płucnej lub przy braku leczenia wynosi do 90%.

Wąglik jelitowy

Symptomatologia, która jest obserwowana w jelitowej postaci choroby, może być bardzo różna i to jest jej niebezpieczeństwo. Bezobjawowy przebieg choroby prowadzi do formy biegowej, która często kończy się niepowodzeniem. W tej formie na błonę śluzową często wpływają nie tylko jelita, zmiany chorobowe można zaobserwować w przełyku i jelicie cienkim. Główne objawy postaci jelitowej to:

• nasilający się ból brzucha;
• wymioty i biegunka z krwią;
• nudności i gorączka;
• całkowity brak apetytu;
• 3-4 dni (po tym, jak zarodniki wąglika uderzą w błonę śluzową), może rozwinąć się wodobrzusze;
• warunek szoku;
• śmierć może wystąpić w ciągu 2-5 dni od wystąpienia objawów.

Szare postaci wąglika

Wąglik ma inną postać - septyczną. Ta forma jest wtórna (bakteria wąglika jest przyczyną choroby w innych postaciach) i jest przekształcana z jelit i płuc, rzadziej - skórna. Główne objawy septyczne:

• silne dreszcze;
• krwawe luźne stolce;
• znaczny wzrost temperatury ciała;
• tachypnea i ból w klatce piersiowej;
• duszność;
• nudności z wymiotami;
• plamienie podczas silnego kaszlu.

Rozpoznanie wąglika

Wirus wąglika, im lepsze leczenie, tym wcześniej jest wykrywane. Diagnostyka laboratoryjna wąglika obejmuje kilka metod, z których każda uzupełnia informacje uzyskane za pomocą innych badań.

1. Metoda bakteriologiczna. Wybierz specjalny nośnik do siewu i po kilku dniach znajdź nowo odkrytą kolonię bakterii.
2. Alergiczny test skórny. Dzięki tej metodzie badań antracynę (antygen) wstrzykuje się w skórę. Pozytywny test wskazuje na obecność w ludzkim ciele przeciwciał przeciwko patogenowi.
3. Metoda biologiczna. Zwierzęta laboratoryjne są zarażone, a po ich śmierci izolują i identyfikują czynnik sprawczy, który spowodował chorobę i śmierć.
4. Mikroskopia rodzimego materiału. Z pęcherzyków i owrzodzeń skóry pobierają i obserwują materiał pod mikroskopem. Jeśli istnieje wąglik, jego bakterie w kształcie prętów będą wyraźnie widoczne.

Wąglik u ludzi - leczenie

Jeśli diagnozą jest "wąglik", leczenie należy rozpocząć bez opóźnienia, co w dosłownym znaczeniu może być jak śmierć. Leczenie odbywa się wyłącznie w szpitalu przy pomocy złożonej terapii.

• etiotropowy (penicyliny);
• immunologiczny (wstrzyknięcie surowicy);
• patogenetyczny (celem jest zmniejszenie zatrucia, stan zapalny i poprawa krzepliwości krwi).

Wraz z tym, zaleca się:

1. Podawanie immunoglobuliny wąglika (w zależności od ciężkości stanu od 20 do 80 ml).
2. W przypadku postaci skórnych aseptyczne opatrunki sprawdzają się dobrze, ponieważ interwencje chirurgiczne w tej postaci nie są przeprowadzane ze względu na możliwość wywołania przejścia formy skórnej do uogólnionej.
3. Eksperci mówią również o potrzebie aktywnej detoksykacji poprzez wprowadzenie dożylnych wlewów roztworów krystaloidów i koloidów, które są dodawane Prednizolon . Jednocześnie przeprowadzana jest wymuszona diureza (metoda, w której przyspieszenie wydalania moczu z organizmu przyczynia się do eliminacji toksyn i innych niebezpiecznych produktów przemiany materii, w tym patogennych organizmów).

Wąglik - antybiotyki

Leczeniem etiotropowym tej choroby są antybiotyki penicylinowe na wąglika, które skutecznie działają na patogen B. Anthracis. Z reguły wśród najbardziej przepisanych leków:

• Penicylina (domięśniowo przez 7-8 dni w dawce dziennej 12-24 milionów sztuk);
• Doksycyklina (w zwykłych dawkach);
• Lewofloksacyna (500 mg raz na dobę);
• Cyprofloksacyna w szczególnie ciężkich przypadkach (dwa razy dziennie, 400 mg).

W najcięższych przypadkach antybiotykoterapia jest podawana dożylnie przez kilka tygodni. W przypadku osób, które miały styczność z chorymi na wąglika, są zobowiązane do przepisania dwumiesięcznego leczenia doustnego antybiotykami. Wśród antybiotyków, na które Bacillus anthracis jest szczególnie wrażliwy, wymieniono (oprócz tych już wymienionych):

• Gatifloksacyna;
• Chloramfenikol;
• Amoksycylina ;
• Ampicylina.

Wąglik surowicy

Immunoglobulina przeciwwrzodowa musi być włączona w kompleks środków terapeutycznych dla wąglika. Zawiera przeciwciała niezbędne do zwalczania prątków, ma wyraźne działanie przeciwbakteryjne i neutralizuje działanie toksyny wąglika. Do tej pory najbardziej skuteczną surowicą jest immunoglobulina anty-wąglika.

Przed wprowadzeniem surowicy przeprowadza się specjalne testy w celu określenia stopnia ludzkiej wrażliwości na białka serwatki (przez podawanie śródskórne i biorąc pod uwagę późniejsze reakcje). Surowicy nie podaje się natychmiast, ale w ciągu godziny w odstępie około 15 minut (2-3 razy) domięśniowo. Następnie pacjent powinien być pod nadzorem specjalisty przez taki sam czas.

Zapobieganie wąglikom

Wąglik jest znany jako infekcja, która dostała się do organizmu człowieka w postaci wąglika, dlatego konieczne jest poważne podjęcie środków zaradczych, szczególnie grupy ryzyka. Środki zapobiegawcze obejmują środki weterynaryjne i medyczne mające na celu:

• rozliczanie obszarów, w których obserwowano przypadki takich chorób;
• monitorowanie grobów bydła i ich stanu;
• immunizacja zwierząt będących potencjalnymi nosicielami infekcji;
• kontrola nad pastwiskami i różnymi obiektami dla zwierząt gospodarskich.

Jeśli mówimy o środkach zapobiegawczych podjętych bezpośrednio w epidemii, są one następujące:

1. Hospitalizacja pacjenta z podejrzeniem wąglika. Nadzór nad takim pacjentem i jego leczenie wykonuje specjalny zespół lekarzy.
2. Rozładowani pacjenci dopiero po całkowitym wyzdrowieniu.
3. Zwłoki ludzi, którzy zmarli na wąglika, nie zostały ujawnione. W wyjątkowych przypadkach procedura ta jest prowadzona przez lekarza pierwszego kontaktu, po czym następuje całkowita dezynfekcja pomieszczenia.

Szczepienie przeciwko wąglikowi

Szczepionka przeciwko wąglikowi ma zastosowanie w przypadkach, w których dana osoba utrzymuje bliski kontakt ze zwierzętami przez długi czas ze względu na działalność zawodową, prace w ubojni, wchodzi w kontakt z surowcami pochodzenia zwierzęcego. Grupa osób, którym przedstawiono szczepionkę przeciwko wąglikowi, obejmuje osoby, które mają kontakt ze skażonymi materiałami. Szczepienie odbywa się zgodnie z planem.

Przeciwwskazania to:

• radioterapia;
• choroby zakaźne i niezakaźne w ostrej postaci;
• złośliwe choroby krwi;
• choroby endokrynologiczne;
• przyjmowanie glikokortykosteroidów;
• nawracające choroby skóry i tkanki łącznej;
• okres ciąży i laktacji;
• wiek do 14 lat.

• ← Szwajcarska grypa
• Syfilityczna wysypka →