Guz Wilmsa (nephroblastoma) jest nowotworem złośliwym, który występuje najczęściej u dzieci w wieku od 2 do 15 lat. Ponad 80% przypadków chorób onkologicznych u dzieci występuje w nerczaku zarodkowym. Jednostronne uszkodzenie nerek przez guz jest najczęściej odnotowywane. Uważa się, że jego rozwój jest wynikiem naruszenia tworzenia się nerek w okresie embrionalnym.

Guz Wilmsa u dzieci: klasyfikacja

Istnieje 5 etapów choroby:

  1. Guz występuje tylko w jednej z nerek. Z reguły dziecko nie odczuwa dyskomfortu i nie narzeka.
  2. Guz poza nerką, bez przerzutów.
  3. Guz wykiełkuje swoją kapsułę i pobliskie narządy. Następuje uszkodzenie węzłów chłonnych.
  4. Występują przerzuty (wątroba, płuca, kości).
  5. Obustronne uszkodzenie nerek.

Guz Wilmsa: objawy

W zależności od wieku dziecka i stopnia zaawansowania choroby rozróżnia się następujące objawy:

  • ogólne osłabienie;
  • złe samopoczucie;
  • zmniejszony apetyt;
  • utrata masy ciała;
  • podwyższona temperatura ciała;
  • bladość skóry;
  • niewielki wzrost ciśnienia krwi;
  • w badaniach krwi obserwuje się wzrost ESR i zmniejszenie żelaza;
  • krwiomocz brutto (krew w moczu);
  • w niektórych przypadkach niedrożność jelit obserwuje się w wyniku ucisku nowotworu jelita.

Ponadto, jeśli u dziecka występuje guz Wilmsa, zachowanie może się zmienić.

W późnym stadium choroby możliwe jest ręczne badanie nowotworu w jamie brzusznej. Dziecko może skarżyć się na ból, który pojawia się w wyniku ściskania sąsiadujących narządów (wątroby, tkanki zaotrzewnowej, przepony).

Przerzuty przeważnie rozprzestrzeniają się w rejonie płuc, wątroby, przeciwnej nerki i mózgu. Przy obfitej liczbie przerzutów, chore dziecko zaczyna szybko tracić na wadze, sile. Śmierć może wystąpić w wyniku niewydolności płuc i ciężkiego wyczerpania organizmu.

Guzowi Wilmsa mogą również towarzyszyć inne poważne choroby genetyczne: anomalie układu mięśniowo-szkieletowego, spodziectwa, wnętrostwo, ektopia, podwojenie nerki, hemihipertrofia.

Nerczak nephroblastoma u dzieci: leczenie

Przy najmniejszym podejrzeniu nowotworu w jamie brzusznej lekarz przepisuje zestaw procedur diagnostycznych:

  • USG wszystkich narządów i układów;
  • urografia wydalnicza;
  • radiografia;
  • tomografia komputerowa;
  • arteriografia nerkowa;
  • badanie radioizotopowe w celu określenia przerzutów w ciele dziecka.

Leczenie nowotworu odbywa się chirurgicznie, następnie radioterapia i intensywne leczenie medyczne. Radioterapię można stosować w okresie przed- i pooperacyjnym. Najskuteczniejsze zastosowanie kilku rodzajów leków chemicznych (winblastyna, doksirubicyna, winkrystyna). Z reguły radioterapia nie jest stosowana w leczeniu dzieci poniżej drugiego roku życia.

W przypadku nawrotu stosuje się agresywną chemioterapię, leczenie chirurgiczne i radioterapię. Ryzyko nawrotu wilms tumor 2 wynosi nie więcej niż 20% niezależnie od kategorii wiekowej.

Jeśli nie można operować nowotworem, stosuje się cykl chemioterapii, po którym wykonuje się rewizję nerki (usunięcie).

W zależności od stadium choroby rokowanie jest inne: najwyższy procent odzysku (90%) odnotowano na pierwszym etapie, czwarty - do 20%.

Na wynik leczenia wpływa również wiek dziecka, gdy wykryto guz. Z reguły dzieci w wieku poniżej roku przeżywają w 80% przypadków, a po roku przeżyje nie więcej niż połowa dzieci.