Niektórzy rodzice obawiają się dziwności w zachowaniu dziecka. I nie bez powodu: schizofrenia jest najczęstszą chorobą psychiczną, która charakteryzuje się naruszeniem aktywności całego ciała (myślenie, emocje, ruchliwość), nieodwracalną zmianą osobowości i pojawieniem się demencji. Chociaż jednocześnie schizofrenia u dzieci i młodzieży jest znacznie rzadsza niż u dorosłych. Najprawdopodobniej jest to spowodowane trudnościami w diagnozowaniu choroby we wczesnych stadiach.

Uważa się, że przyczyną zmian w mózgu jest połączenie czynników: dziedzicznej predyspozycji, złej ekologii i stresu.

Jak manifestuje się schizofrenia u dzieci?

Najwcześniejszą manifestacją odchylenia są obawy, z powodu których dziecko staje się podejrzane i niespokojne. Obserwuje się wahania nastroju, bierność i letarg. Aktywny i towarzyski wcześniej, dziecko staje się samodzielny, nie reaguje na prośby, robi dziwne rzeczy. Objawy schizofrenii u dzieci obejmują również:

  • fantazja urojeniowa, odzwierciedlająca lęki i pragnienia pacjenta;
  • izolacja społeczna: bezczynność, chłód u krewnych, niechęć do ludzi, agresja i gniew;
  • halucynacje wzrokowe i słuchowe;
  • niespójna mowa i nielogiczna seria myśli;
  • zahamowanie aktywności ruchowej (otępienie, bezruch, kołysanie się z boku na bok, ruchy drgawkowe), co jest jedną z cech schizofrenii u dzieci.

Ponadto w schizofrenii objawami u dzieci są pogorszenie wyników w szkole i trudności w wykonywaniu codziennych czynności domowych (mycie, jedzenie).

Leczenie schizofrenii u dzieci

Jeśli zachowanie dziecka jest alarmujące dla rodziców, należy odwiedzić psychiatrę dziecięcą. W przypadku rozpoznania schizofrenii u dzieci w ciągu miesiąca powinny występować dwa z powyższych objawów choroby. Wystarczy jednak tylko urojeń lub halucynacji.

Schizofrenia jest chorobą przewlekłą, dlatego leczenie należy prowadzić przez całe życie. Terapia ma głównie na celu kontrolowanie objawów za pomocą leków. Stosuje się z powodzeniem leki nootropowe i neuroleptyczne (risperdal, arypiprazol, fenibut, sonapax).

Dzieci z łagodnymi objawami choroby mogą uczęszczać do zwykłej lub specjalistycznej szkoły. Jeśli pogorszy się samopoczucie, dziecko będzie wymagało hospitalizacji i leczenia szpitalnego.