Styl rosyjsko-bizantyjski
Styl rosyjsko-bizantyjski lub neorosyjski był wykorzystywany głównie w architekturze: w budowie kościołów i dużych budynków państwowych. KA Ton po raz pierwszy opublikował projekty budowlane kościołów w tym stylu w 1838 roku.
Można wyróżnić następujące cechy stylu rosyjsko-bizantyjskiego:
- klasyczne formy fasad zniknęły;
- formy architektoniczne stały się masywne i masywne;
- obróbka elewacji wykonana w najdrobniejszych szczegółach.
Styl rosyjsko-bizantyjski we wnętrzu lokalu
Przed bizantyńskim wpływem na kulturę rosyjską próbowali stworzyć swój własny, niepowtarzalny styl narodowy. Nazwano go rosyjskim, pojawił się jednocześnie z pojawieniem się eklektyzmu na świecie. Rosyjski styl skopiował architekturę okresu przed Piotrem, ale wynik nie był bardzo dobry. Wnętrze było suche i nudne.
Wszystko zmieniło się pod koniec XIX wieku. Rosyjsko-bizantyjski styl wnętrza powstał w oparciu o starożytną sztukę ludową. Nie był już kierowany oficjalną architekturą, ale był bardziej wolny, artystyczny.
Styl rosyjsko-bizantyjski sugeruje następujące cechy:
- Zastosowanie bizantyjskiego ornamentu, który jest nadal stosowany do starożytnych książek bizantyjskich.
- Manifestacja we wnętrzu stylu rosyjsko-bizantyjskiego takich cech stylu rosyjskiego, jak użycie naturalnych materiałów lub ich dekoracyjnych zamienników.
- Duża liczba elementów drewnianych. Tabele, z reguły, z naturalnego drzewa.
- Używane są ścienne panele dekoracyjne pod drzewem.
- Obecność we wnętrzu kutych elementów: żyrandole, półki podłogowe na kwiaty .
- Rzeczywiste półkoliste łuki i łukowe otwory, masywne kolumny i inne elementy architektoniczne.
- Meble są masywne, ale eleganckie.
