Polio: Szczepienia - komplikacje
Szczepienia niedawno stały się przedmiotem gorącej debaty i kontrowersji. Rodzice badają dostępne informacje i nadal cierpią z powodu wątpliwości. Wybór jest trudny w świetle dwóch skrajności. Pierwszym z nich jest niebezpieczeństwo choroby, przed którą należy szczepić. A drugi - możliwe powikłania po szczepieniu.
Poliomyelitis to infekcja natury enterowirusowej, która prowadzi do zapalenia błon śluzowych, a także wpływa na neurony ruchowe i powoduje niedowład i paraliż. Główną metodą zwalczania tej choroby jest zapobieganie, a mianowicie wprowadzenie szczepionki przeciwko polio. Oznacza to, że aby zapobiec zakażeniu polio, dziecko jest szczepione, co, podobnie jak wszystkie inne, może powodować komplikacje.
Do chwili obecnej stosowane są dwa typy szczepionek dla tej choroby:
- doustna szczepionka przeciw poliomyelitis (OPV) - innymi słowy, krople poliomyelitis;
- inaktywowana szczepionka przeciwko poliomyelitis (IPV).
Inaktywowana szczepionka jest mniej niebezpieczna, ale jest gorsza od doustnej, ponieważ w mniejszym stopniu sprzyja rozwojowi miejscowej odporności w układzie pokarmowym, miejscu gdzie występuje najbardziej aktywne rozmnażanie wirusa. Ale żywa szczepionka jest bardziej reaktywna i to podczas jej stosowania najczęściej występują reakcje na szczepionkę przeciwko polio.
Skąd masz szczepionkę na polio?
Szczepionka doustna, przezroczysta lub lekko zabarwiona ciecz o słodkawym smaku, jest zakopana, jak sama nazwa wskazuje, w jamie ustnej, a dokładniej - w końcówce języka. Jeśli szczepionka spowodowała wymioty, spróbuj ponownie. Nie zaleca się jedzenia i picia przez godzinę po szczepieniu.
OPV zawiera żywe, choć osłabione wirusy, dlatego ma następujące przeciwwskazania:
- obecność wirusa HIV lub przypadki bliskiego kontaktu z osobami, które go mają;
- powikłania o charakterze neurologicznym po wcześniejszym szczepieniu przeciw polio.
Skutki uboczne szczepienia przeciwko polio przy użyciu OPV:
- alergia;
- reakcja miejscowa, która objawia się biegunką po zaszczepieniu przeciw polio.
Inaktywowana szczepionka jest podawana podskórnie lub domięśniowo. Ta szczepionka przeciwko polio nie zawiera żywych wirusów, ale ma przeciwwskazania dla dzieci, które:
- są uczuleni na pomocnicze składniki szczepionki (pokazali to we wcześniejszych szczepieniach);
- są uczuleni na następujące środki przeciwdrobnoustrojowe: neomycynę, polimyksynę B i streptomycynę.
Konsekwencje szczepień przeciwko poliomyelitis:
- reakcja miejscowa - obrzęk i zaczerwienienie miejsca wstrzyknięcia;
- osłabienie i ogólne złe samopoczucie;
- zmniejszony apetyt;
- Również taka szczepionka przeciwko polio powoduje wzrost temperatury ciała.
Szczepienia przeciwko poliomyelitis: harmonogram
Zgodnie z aktualnym harmonogramem szczepień, szczepienie doustne podaje się dziecku w wieku 3, 4,5 i 6 miesięcy. Rewakcynacje są przeprowadzane w wieku 18 i 20 miesięcy, a następnie w wieku 14 lat.
Pierwotna inokulacja szczepionki inaktywowanej odbywa się w 2 etapach w odstępie nie krótszym niż 1, 5 miesięcy. Rok po ostatnim szczepieniu wykonuje się pierwsze ponowne szczepienie, a po kolejnych 5 latach drugie.
Czym jest niebezpieczna szczepionka przeciw polio?
Wirusowe zapalenie poliomyelitis związane z szczepionką może być jedyną poważną, ale raczej rzadką konsekwencją szczepień. Może rozwinąć się, gdy szczepionka zostanie podana po raz pierwszy lub rzadziej, gdy się ją powtórzy. Grupa ryzyka - dzieci z wrodzonym ludzkim wirusem upośledzenia odporności, wadami układu trawiennego. W przyszłości osoby, które przeszły tę chorobę, są szczepione tylko szczepionką inaktywowaną.