Perska rasa kotów
Jedna z najpopularniejszych i najbardziej ulubionych ras uważana jest za kota perskiego. Ta osoba całkowicie straciła instynkt łowiecki i może mieszkać tylko w domu, absolutnie nie potrzebując spacerów.
Koty perskie - pochodzenie i historia rasy
W Europie kot perski przywiózł podróżnik w odległym XVI wieku z Persji. Z nowoczesnym perskim starożytnym perskie koty były podobne, z wyjątkiem gęstych, długich włosów.
Później, w XIX wieku, Brytyjczycy podzielili te długowłose koty na Francuzów i Angorę. Francuskie gatunki kotów były przysadziste, miały silny kręgosłup, ciężką okrągłą głowę z dużymi oczami. W Niemczech skrzyżowane Koty angorskie i niemieckie longhary. A w XX wieku amerykańscy hodowcy przynieśli nowoczesnego perskiego kota z zadartym nosem i długimi włosami. Tak więc od kilku wieków tworzy się znana nam dzisiaj kotka perska.
Kot perski - charakter rasy
Kot perski wyróżnia się dużym potężnym ciałem, okrągłą głową, małymi, lekko zaokrąglonymi i szeroko osadzonymi uszami. Na szczególną uwagę zasługują okrągłe wyraziste oczy kota. Ogon jest puszysty, ale krótki i jakby zejść na ziemię. Gęsta sierść osiąga długość kilku cm u niektórych osobników, samiec perski waży do 7 kg, samica - 4-5 kg.
Żółtookie perskie koty mogą mieć prosty kolor (szylkret, czarny, czerwony, biały) 
i złożone, gdy kolor awny i podszerstka - różne. Zielonooki Persowie mają tylko skomplikowane barwy, na przykład szynszylowe lub srebrne cieniowane. Niebieskookie koty mają jasne oznaczenia na jasnej wełnie.
Koty perskie są inteligentne i dyskretne. Są spokojni i delikatni, towarzyscy i lojalni wobec swojego pana. Persowie rzadko udzielają głosu, a jeśli czegoś potrzebują, po prostu usiądą obok właściciela i patrzą mu znacząco w oczy.
Persowie są bardzo czyści, ale dbanie o nie jest raczej trudne z powodu ich długich włosów.