Hiperstymulacja jajników z leczeniem IVF
W przypadku zapłodnienia in vitro zaleca się kobietom specjalne preparaty, które powinny stymulować dojrzewanie nie jednego, ale kilku pęcherzyków jajowych (do 10-12). Po stymulacji te pęcherzyki są przebijane, a jajka są od nich pobierane. Ale u niektórych kobiet, ze względu na indywidualne cechy organizmu, hiperstymulacja jajników z IVF.
Zespół hiperstymulacji jajników z IVF
Szczególnie często hiperstymulacja za pomocą IVF występuje u kobiet, u których zdiagnozowano zespół policystycznych jajników. Jest to bardzo poważne powikłanie zapłodnienia in vitro, zaczyna objawiać się, gdy jest superstymulowane. Ale główne objawy pojawiają się, gdy hiperstymulacja rozwija się już po zapłodnieniu, a ciąża pojawia się w pierwszym trymestrze ciąży. Im szybciej przejawi się syndrom hiperstymulacji, tym trudniejszy jest jej przebieg.
Objawy hiperstymulacji w IVF
Pierwszymi objawami nadmiernej stymulacji podczas IVF są: ból, uczucie ciężkości w podbrzuszu, zwiększenie objętości i zwiększenie oddawania moczu. Są to objawy łagodnej hiperstymulacji, w której wielkość jajników nie przekracza 5-10 cm, w zespole umiarkowanym występują objawy zatrucia (nudności, wymioty, jadłowstręt), biegunka, wzdęcia, przyrost masy ciała, rozmiar jajnika wynosi 8-12 cm Przy silnym stopniu zaburzeń serca, duszności, podwyższonym ciśnieniu tętniczym, brzuch znacznie zwiększa rozmiar, wielkość jajników od 12 do 20-25 cm średnicy.
Mogą występować powikłania zespołu hiperstymulacji jajników pęknięcia torbieli jajnika , skręcenie jajnika z powodu jego nadmiernej ruchliwości i martwicy jajnika, ciąży pozamacicznej. Zaobserwowano nagromadzenie płynu w jamie brzusznej (wodobrzusze), jamę klatki piersiowej (wysiębiorstwo) z powodu naruszenia nerek. Zwiększona zakrzepica podczas hiperstymulacji jajników może prowadzić do zakrzepicy wątroby lub nerek. 
Leczenie zespołu hiperstymulacji jajników
Przy łagodnym nasileniu nie ma specjalnego leczenia. Kobietom zaleca się picie dużej ilości płynów, dobre odżywianie, unikanie wysiłku fizycznego i kontrolowanie codziennej diurezy. Średni i ciężki stopień jest leczony na stałe: przepisują leki, które zmniejszają przepuszczalność ściany naczynia (leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidy, przeciwprostaglandyny). Aby zapobiec tworzeniu się skrzepów krwi przepisane leki, które zmniejszają krzepliwość krwi. W przypadku pęknięcia torbieli lub skręcenia i martwicy jajników możliwa jest interwencja chirurgiczna.