Osteoma kości
Osteoma kostna jest nowotworem kości, który jest łagodny, nigdy nie złośliwy i nie rozprzestrzenia się na otaczające tkanki. Osteoma rozwija się powoli, w większości przypadków jest samotna (z wyjątkiem choroby Gardnera, w której występuje wiele zmian kości czaszki).
Będąc zlokalizowane głównie na zewnętrznej powierzchni kości, kostniaki są częściej tworzone na kości piszczelowej, udowej, strzałkowej, promieniowej i kości ramiennej. Również często kości są zlokalizowane na kościach czaszki (potylicznej, ciemieniowej, czołowej), na ścianach zatok przynosowych, na szczękach. Czasami osteomy wpływają na kręgosłup.
Przyczyny kostnego kostniaka
Dokładne przyczyny rozwoju tej patologii nie są znane, ale odnotowano wiele czynników predysponujących:
- dziedziczność;
- urazy;
- dna ;
- kiła;
- reumatyzm.
Struktura rozróżnia następujące typy kostniaków:
- ciało stałe (składa się z gęstej substancji, zlokalizowanej w postaci płytek);
- gąbczasty (składa się z porowatej gąbczastej substancji);
- mózgowy (zawiera wnęki wypełnione szpikem kostnym).
Objawy kostnego osteoma
Objawy kliniczne tej zmiany zależą od miejsca lokalizacji.
Kostniaki, zlokalizowane na zewnątrz kości czaszki, są bezbolesne i są gęstymi, nieruchomymi strukturami, które można wyczuć pod skórą. Jeśli kostniak znajduje się w czaszce, mogą wystąpić następujące objawy:
- ból głowy;
- utrata pamięci i uwagi;
- zwiększony ciśnienie wewnątrzczaszkowe .
Położone na zatokach zatok przynosowych, osteomasze mogą wywoływać następujące objawy:
- zaniechanie wieku;
- wybrzuszenie gałki ocznej;
- inna wielkość źrenicy;
- podwójne widzenie;
- niewyraźne widzenie;
- trudności w oddychaniu.
Osteoma zlokalizowana w kościach kończyn często powoduje ból w dotkniętym obszarze, przypominając ból mięśni.
Diagnostyka i leczenie osteoma
Osteoma rozpoznaje się za pomocą rentgenografii lub tomografii komputerowej. Jeżeli te formacje rozwijają się bezobjawowo, ich leczenie nie jest przeprowadzane, wymagany jest jedynie stały nadzór lekarski. W innych przypadkach przeprowadza się leczenie chirurgiczne mające na celu usunięcie guza i niewielką część tkanki kostnej. Nawrót guza po operacji jest bardzo rzadki.