Piękno i zdrowie Konsultacje kobiet

Hormonalna terapia zastępcza dla kobiet po 45 - lekach

hormonalna terapia zastępcza dla kobiet po 45 Obecnie istnieje wiele leków stosowanych do hormonalnej terapii zastępczej (HRT) u kobiet po 45 latach. Ich różnorodność wynika przede wszystkim z nasilenia objawów okresu klimakterycznego, a także stopnia zakłócenia układu hormonalnego. Przechodząc od tych cech, lekarze wybierają leki nie tylko do leczenia przejawów menopauzy, ale także do zapobiegania ich pojawieniu się.

Kto pokazuje HRT?

Zwykle stosuje się leki hormonalne w obecności następujących czynników:

  • wcześnie objawy menopauzy (pojawienie się ciepła, uderzenia gorąca, nadmierne pocenie się, stany depresyjne);
  • wczesna menopauza;
  • zmiany troficzne skóry;
  • zmiany w budowie układu moczowo-płciowego.

Ponadto tego rodzaju leki mogą być stosowane w celach profilaktycznych, w zapobieganiu osteoporozie po menopauzie, chorobach układu krążenia, a także w kompleksowej terapii, tzw. Menopauzalnym zespole metabolicznym. Przejawem tego może być otyłość, która rozwinęła się na tle okresu klimakterycznego.

Jakie leki są stosowane w hormonalnej terapii zastępczej u kobiet?

W okresie przedmiesiączkowym terapię można prowadzić wyłącznie za pomocą progestagenów lub w połączeniu estrogenu z progestagenem. Wśród leków związanych z tymi grupami można wymienić octan noretysteronu, lewonorgestrel, gestoden.

Leczenie kobiecych przejawów menopauzy po 45 latach sugeruje terapię hormonalną, a do złożonej terapii przepisać leki zapobiegające rozwojowi osteopenii (dawka wapnia do 1200-1500 mg / dobę), - Na przykład wapń D 3.

Rzadko stosuje się leczenie bez środków uspokajających, tabletek nasennych lub leków psychotropowych w celu zwalczania zjawisk depresyjnych. Najczęściej stosowane są Xanax, Halcyon, Fevarin, Lerivon.

Kiedy HRT powinien być niedopuszczalny? hormonalna terapia zastępcza dla kobiet

Główne przeciwwskazania do powołania hormonalnej terapii zastępczej to:

  • krwawienie z genitaliów niejasnej etiologii;
  • zawał mięśnia sercowego, obecność udaru mózgu w przeszłości;
  • wyrażone nadciśnienie tętnicze ;
  • zwiększone stężenie trójglicerydów we krwi;
  • zakrzepica żył głębokich;
  • ciężka choroba wątroby, choroba nerek;
  • proces onkologiczny w układzie rozrodczym;
  • reakcje alergiczne.