Szyjka macicy
W tym artykule porozmawiamy o dość poważnej chorobie, coraz częściej występującej u młodych pacjentów na całym świecie - zapaleniu szyjki macicy. Rozważymy główne przyczyny rozwoju tej choroby, porozmawiamy o rodzajach zapalenia szyjki macicy u kobiet, jak zdiagnozować i wyleczyć chorobę, a także porozmawiać o środkach zapobiegawczych, które mogą skutecznie wspierać zdrowie kobiet.
Zapalenie szyjki macicy: Przyczyny
Zapalenie szyjki macicy to zapalenie szyjki macicy rozwijające się w wyniku infekcji (paciorkowce, chlamydie, enterokoki, gronkowce, E. coli, rzęsistki, gonokoki, infekcje wirusowe - wszystko to może być początkiem rozwoju zapalenia szyjki macicy).
Różne zaburzenia czynnościowe, pourazowe i pooperacyjne mogą również przyczynić się do rozwoju choroby: podrażnienie tkanek szyjnych, nieutwardzone pęknięcia krocza i szyjki macicy po porodzie, procesy zapalne narządów płciowych lub ich wypadnięcie oraz ogólne osłabienie organizmu towarzyszące różnego rodzaju chorobom somatycznym.
Objawy zapalenia szyjki macicy
W zależności od stadium choroby i jej rodzaju objawy zapalenia szyjki macicy u kobiet mogą się znacznie różnić. Na przykład w przypadku ostrego zapalenia szyjki macicy często obserwuje się łagodny ból w dolnej części jamy brzusznej, śluzowo-ropne lub ropne wydzieliny z pochwy, dyskomfort, dyskomfort w pochwie, swędzenie. Po badaniu ginekolog odkrywa obrzęk tkanek śluzowych szyjki macicy (część pochwy), zaczerwienienie.
W przypadku podostrego zapalenia szyjki macicy objawy są podobne, ale ich nasilenie jest znacznie słabsze.
W przewlekłym zapaleniu szyjki macicy występują ropne lub ropne wydzieliny z narządów płciowych (bardzo słabe), niewielkie obrzęki i zaczerwienienie tkanek macicy. W przypadku długotrwałego braku odpowiedniego leczenia, tkanka szyjki macicy gęstnieje i często dochodzi do erozji.
Najczęściej rozwojowi zapalenia szyjki macicy towarzyszą inne choroby układu rozrodczego: zapalenie pochwy, pseudo-erozja szyjna, zapalenie sromu itp. Możliwe jest również rozwój zapalenia szyjki macicy po porodzie (w przypadku zakażenia przerw w tkankach macicy), podczas instalacji urządzenia wewnątrzmacicznego, aborcji.
Rozpoznanie zapalenia szyjki macicy ma na celu wykrycie wszystkich istniejących przyczyn zapalenia i związanych z nim chorób. Diagnoza najczęściej stosowana to:
- badanie tkanki szyjki macicy za pomocą kolposkopu i lusterek pochwowych;
- badania laboratoryjne wydzielin szyjki macicy w kierunku infekcji.
Zapalenie szyjki macicy
W zależności od zakażenia, które spowodowało rozwój choroby, istnieje kilka rodzajów zapalenia szyjki macicy:
- ropne zapalenie szyjki macicy charakteryzuje się nagromadzeniem w kanale szyjkowym dużej ilości ropnego wydzieliny. Chorobie tej najczęściej towarzyszy rzeżączka;
- bakteryjne zapalenie szyjki macicy spowodowane jest dysbakteriozą lub infekcją bakteryjną;
- chlamydiowe zapalenie szyjki macicy rozwija się na tle zakażenia chlamydią;
- Candida zapalenie szyjki macicy to zapalenie tkanek macicy w wyniku niszczącego działania grzybów Candida;
- Ureplato zapalenie szyjki macicy rozwija się równolegle z ureplazmozy;
- wirusowe zapalenie szyjki macicy - zapalenie wywołane infekcją wirusową (najczęściej wirus brodawczaka, opryszczka lub HIV).
Leczenie zapalenia szyjki macicy
Środki terapeutyczne mające na celu leczenie choroby różnią się znacznie w zależności od podstawowych przyczyn choroby.
W podostrym i ostrym zapaleniu szyjki macicy często przepisuje się go za pomocą roztworu kwasu mlekowego lub bulionu z rumianku. W wirusowym zapaleniu szyjki macicy stosuje się leki antywirusowe odpowiednie do rodzaju wirusa występującego w tkankach narządów płciowych. W przypadku bakteryjnego zapalenia szyjki macicy skuteczne są antybiotyki lub sulfonamidy, w których chlamydia wykazuje działanie tarivid, doksycyklinę, tetracyklinę. W zapaleniu szyjki macicy wywołanym przez bakterie beztlenowe leczenie metronidazolem daje dobre wyniki.
Ponieważ zapaleniu szyjki macicy często towarzyszą infekcje przenoszone drogą płciową, wszystkie partnerki seksualne są najczęściej leczone, nawet jeśli nie wykazują żadnych widocznych objawów.