Zatrucie tlenkiem węgla - objawy, leczenie
Pomimo faktu, że społeczeństwo jest świadome niebezpieczeństw związanych z tlenkiem węgla, przypadki zatrucia zdarzają się dość często. Tlenek węgla powstaje w prawie wszystkich rodzajach spalania. Głównymi źródłami zagrożeń są: systemy ogrzewania pieców w budynkach, słabo wentylowane samochody, garaże o słabej wentylacji, pożary domów, palniki nafty, produkcja tlenku węgla itp.
Kiedy tlenek węgla dostaje się do organizmu, wpływa on przede wszystkim na komórki krwi, w których łączy się z hemoglobiną, tworząc substancję karboksyhemoglobinę. W rezultacie komórki krwi tracą zdolność przenoszenia tlenu i dostarczania go do narządów. Zatrucie występuje nawet przy niewielkiej ilości tego gazu w wdychanym powietrzu, ale jego obecność można rozpoznać po wskazaniach specjalnego urządzenia lub pojawiających się oznak działania na ciało.
Pierwsze objawy zatrucia tlenkiem węgla
Pierwszy alarm to występujący wzrost ból głowy , zlokalizowane w czole i skroniach, które z ciągłym narażeniem na trującą substancję pulsują. Również w początkowych stadiach zatrucia tlenkiem węgla z kolumny gazowej i innych źródeł występują takie objawy:
- zawroty głowy;
- senność;
- nudności, pragnienie wymiotów;
- "Muchy" przed oczami;
- szum w uszach;
- niewyraźne widzenie;
- brak koordynacji ruchów;
- duszność;
- bicie serca itp.
W ciężkich przypadkach:
- drgawki;
- sporadyczne oddychanie;
- blanszowanie skóry i błon śluzowych;
- mimowolne oddawanie moczu, defekacja;
- utrata przytomności
Pierwsza pomoc i leczenie objawów zatrucia tlenkiem węgla
Narażenie na tlenek węgla w ciągu kilku minut może prowadzić do śmierci lub kalectwa, więc leczenie należy przeprowadzić natychmiast po wykryciu charakterystycznych objawów. Algorytm działań pomagających ofiarom na miejscu jest następujący:
- Zadzwoń po karetkę.
- Przenieść ofiarę na świeże powietrze.
- Usuń upokarzające ubrania, połóż ofiarę na boku.
- Nieprzytomny - podać zapach amoniaku.
- W przypadku braku oddychania i aktywności serca - wykonać pośredni masaż serca i sztuczne oddychanie.
Awaryjne działania lekarzy w tym przypadku to dostarczanie tlenu (częściej poprzez maskę tlenową) i domięśniowe podawanie antidotum (Atsizol), które zmniejsza toksyczne działanie trującej substancji na komórki. Dalsze leczenie po zatruciu tlenkiem węgla odbywa się w szpitalu i zależy od ciężkości urazu.