Choroba ta jest łagodną formacją, której nie towarzyszy ból, który pojawia się w wyniku zablokowania gruczołów łojowych. Innymi słowy, miażdżyca za uchem jest torbielą wypełnioną białawym płynem o zsiadłej konsystencji, która ma nieprzyjemny zapach.
W jamie torbieli znajduje się tłuszcz, a martwe komórki kumulują się. Wygląd miażdżycy przypomina ciasną kulkę umieszczoną za uchem. Kolor skóry się nie zmienia.
Przez długi czas edukacja nie powoduje niedogodności dla osoby. Jednakże, jeśli miażdżyca za uchem nie jest leczona, zwiększa się ryzyko ropienia i rozprzestrzeniania się infekcji.
Ta dolegliwość powstaje z powodu niewydolności gruczołów łojowych. Z powodu zablokowania kanału tłuszczowego, tłuszcz wydobywający się na powierzchnię zostaje zakłócony, w wyniku czego gromadzi się pod skórą.
Głównymi czynnikami rozwoju miażdżycy są:
Często miażdżyca występuje w wyniku ciągłego pocierania formacji nakryć głowy, apaszek, kołnierzyków koszul. Zdarzają się przypadki, w których przy braku koniecznej terapii łagodny nowotwór przeszedł do stadium złośliwego guza.
Główną metodą walki z chorobą jest interwencja chirurgiczna. Jednakże, jeśli przedwcześnie rozpoczęto leczenie, następuje zapalenie torbieli i wzrost temperatury. Dlatego leczenie obejmuje również przyjmowanie antybiotyków.
Usunięcie miażdżycy za uchem można wykonać na kilka sposobów:
Operacja wykonywana jest w trybie ambulatoryjnym, po wstępnym znieczuleniu za pomocą lidokainy. Jeżeli wymiary kaszaków są niewielkie, wyklucza się konieczność szycia, ponieważ nacięcie następuje samoistnie w ciągu pięciu dni. W przypadku dużych rozmiarów cysty nakładają szwy wymagające regularnego leczenia.
Po operacji ważne jest, aby wykluczyć przyczyny choroby, ponieważ w połowie przypadków występują nawroty. Dlatego ważne jest, aby podejmować środki zapobiegawcze i przestrzegać zasad higieny osobistej.