Bakterie tlenowe to mikroorganizmy, które potrzebują wolnego tlenu do normalnego życia. W przeciwieństwie do wszystkich beztlenowców biorą udział w procesie wytwarzania energii potrzebnej do rozmnażania. Te bakterie nie mają wyraźnego jądra. Mnożą się przez pączkowanie lub dzielenie i tworzą różne toksyczne produkty o niepełnej redukcji podczas utleniania.

Funkcje aerobiku

Niewiele osób wie, że bakterie tlenowe (w prostych terminach, tlenowce) to takie organizmy, które mogą żyć w glebie, powietrzu i wodzie. Aktywnie uczestniczą w obiegu substancji i posiadają kilka specjalnych enzymów, które zapewniają ich rozkład (np. Katalaza, dysmutaza ponadtlenkowa i inne). Oddychanie tych bakterii odbywa się przez bezpośrednie utlenianie metanu, wodoru, azotu, siarkowodoru, żelaza. Mogą występować w szerokim zakresie przy ciśnieniu cząstkowym 0,1-20 atm.

Hodowla aerobowych bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich oznacza nie tylko zastosowanie odpowiedniej pożywki, ale także kontrolę ilościową atmosfery tlenu i utrzymanie optymalnych temperatur. Dla każdego mikroorganizmu w tej grupie występuje minimalne i maksymalne stężenie tlenu w otaczającym go środowisku, niezbędne dla jego prawidłowego rozmnażania i rozwoju. Dlatego zarówno zmniejszenie, jak i wzrost zawartości tlenu poza "maksimum" prowadzą do zaprzestania żywotnej aktywności takich drobnoustrojów. Wszystkie bakterie tlenowe umierają przy stężeniu tlenu od 40 do 50%.

Rodzaje bakterii tlenowych

Ze względu na stopień uzależnienia od wolnego tlenu wszystkie bakterie tlenowe dzielą się na następujące rodzaje:

1. Obowiązkowe tlenowe pęcherzyki to "bezwarunkowe" lub "surowe" tlenowce, które rozwijają się tylko wtedy, gdy w powietrzu występuje wysokie stężenie tlenu, ponieważ z jego udziałem czerpią energię z reakcji oksydacyjnych. Należą do nich:

  • niektóre rodzaje pseudomonad;
  • wiele saprofitów;
  • pręty błonicze;
  • cholera vibrio;
  • gruźlica prątka;
  • bakterie tlenowe
  • patogeny tularemia .

2. Opcjonalne aerobki to mikroorganizmy, które rozwijają się nawet przy bardzo niskim poziomie tlenu. Ta grupa obejmuje:

  • pręt drożdżowy;
  • większość patogennych drobnoustrojów ( meningokoki gonococci).

Kiedy dostają się do zwykłego środowiska zewnętrznego, takie bakterie prawie zawsze umierają, ponieważ duża ilość tlenu ma negatywny wpływ na ich enzymy.