Leczenie ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek powinno być prowadzone w szpitalu urologicznym lub nefrologicznym, ponieważ ta forma choroby stanowi realne zagrożenie dla życia. Jednak pierwsza pomoc może być udzielona niezależnie. Porozmawiajmy o cechach terapii i głównych błędach, które można popełnić.
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek nie oznacza leczenia w domu. Jest to możliwe dopiero po przejściu choroby do postaci przewlekłej. Na tym etapie można zastosować diuretyki i przepisane profilaktyczne kursy antybiotyków. Warunkiem wstępnym jest specjalna dieta i reżim picia.
Pierwszą pomocą w tej chorobie jest znormalizowanie procesu oddawania moczu i wznowienie destylacji moczu i krwi przez nerki. Dysurię można stosować cewniki do pęcherza moczowego i cewki moczowej, a także leki rozszerzające naczynia krwionośne. Po rozwiązaniu tego problemu pacjent powinien zwiększyć ilość zużywanego płynu, aby wzmocnić funkcję wydalniczą. Konieczne jest zmniejszenie stężenia bakterii i wydalanie ich produktów przemiany materii, a także leków. Wodę należy pić, dodatkowo zwiększać objętość płynu poprzez wlew dożylny.
Antybiotykoterapia jest głównym i decydującym czynnikiem w leczeniu ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Leki dobierane są w zależności od stanu zdrowia pacjenta, jego wieku, a także powikłań, które rozwinęły się podczas choroby. Najczęstszym błędem jest przepisanie leków chronicznej postaci choroby: Ampicylina, oksacylina i uroseptika - nitroksolin, palin.
Najbardziej skuteczny w ostrej formie. Gentamicin i fluorochinolony:
Innym często popełnianym błędem nie jest zmiana leku, jeśli nie działa on przez 3 dni. Konieczne jest wybranie antybiotyku z innej grupy.